ИБРАТЛИ ИНТИҲО

Мўътабар деган исм кам учрайди. Хар ҳолда олдинлари жуда кам эди. Онам ўз исмлари ҳақида гап кетганида "Менинг исмимни бобом ҳаж зиёратига борганда топиб келган" дейдилар. Мавриди келганида ўша бобомиз хақида айтиб бергандилар.
Исмлари Боййигит бўлган экан. Фарғонанинг Олтиариқ туманидан бундан юз йиллар олдин Ҳаж зиёратига кетган эканлар. Шу кетиш бўйича бир неча йиллардан сўнг қайтибди. Кейинчалик билишларича етти йил ўша ерда мешкоблик қилиб, зам-зам сувини юқори қаватдаги ҳожиларга тошиш билан шуғулланган экан. Етти йил деганда "Менинг оилам бор эди, фарзандларимни исми нима эди" деб ўйлаб, энди қайтиш фурсати етибди деб ватанган қайтган эканлар.
Онам айтади:
- Бобомнинг мазаси қочиб қолган вақт. Оғир ётганида домла дўстлари келиб "Ёсин"ни ўқиб дам солишди. 
Ўша вақтда ҳаммани хайрон қолдирган воқеа юз берибди. Анча вақт беҳуш ётган киши бирдан ўтирибти-да, хаёлан қўлига сув қуйиб таҳорат олгандай бўлибди. Икки қўлини ювиб, бетига "сув" тортиб, бошларига масҳ ургандай қўлларини юбориб, сўнг елкага хуржунни осгандай ҳаракат қилибдида ёнбошлаб жон таслим қилибди. Бу воқеани кўриб турганлар "ҳожи ота ҳажга қайтиб кетдилар" деган экан.
Онам айтади: 
- Жанозадан кейин онам зиёрат учун тупроқ бошига бормоқчи бўлибди. Қабристон эшигидан кираман деса дарвоза олдида катта ит турибди экан, ўтказмабди. Сўнг бошқа эшикдан кираман деб айланиб келса у ерда ҳам катта ит турибди экан. Йиғлаб-йиғлаб қабристон дарвозасининг олдида дуо қилиб уйга қайтган экан. Ўша куни онамнинг тушига бобом кирибди. Кулиб туриб: "Эҳ қизима, мени кўргани оввора бўлиб келдингизми, ахир мен бу ерларда эмасманку, оввора бўлиб ўтирманг, қизим. Хоҳлаган жойингизда дуо қилсангиз ҳам менга етиб келади", деган эканлар.

Акбаржон Абдулмажид