“Ўзбек тилининг изоҳли луғати” (Тошкент, 2006) да маърифат сўзига қуйидагича таъриф берилган: “Таълим-тарбия, иқтисодий, сиёсий, диний, фалсафий ғоялар асосида кишиларнинг онг-билимини, маданиятини оширишга қаратилган фаолият”. Бундан кўринадики, маърифатга, одатда, таълим-тарбия орқали, ўқиб-ўрганиш туфайли эришилади. Маърифатли инсон ўз хатти-ҳаракати билан жамиятнинг бошқа аъзоларидан ажралиб туради. Маърифатли инсон доимо эзгуликка интилади, атрофидагиларга ўз маънавий олами билан таъсир қилади. Шу боисдан бўлса керак, маърифатли инсон доимо қадрланган.

Бизнинг маърифат ва маънавият тўғрисидаги фикрларимиз вақт ўтган сайин такомиллашиб бораверади. Маърифат фақатгина ўқув даргоҳларида эмас, балки мустақил таълим орқали ҳам эгалланиши мумкинлигини ҳис этиб боряпмиз. Айниқса, ёшлар онгига миллий истиқлол ғоясини сингдиришда, маънавий баркамол авлодни тарбиялаш ... Читать дальше »